Aslında bu pastayı uzun süre önce yaptım fakat bi türlü yayınlayamadım. Sizleri biraz ihmal ettim ama inanın çok haklı sebeplerim var. Şuan taşınma ve ayrılık zamanı benim için. Erzurum'da son günlerimi yaşıyorum. Bundan sonra tariflerimi sizlerle Trabzon'dan paylaşacağım. Umarım Karadenize çabuk alışıp Karadeniz mutfağından yeni lezzetler keşfederim. Bu haftadan itibaren yaklaşık 1 aylık bir tatile gidiyoruz bu yüzden yeni tarifler ekleyemeyeceğim. Bunun için özür diliyor sizi çileklerle başbaşa bırakıyorum..En kısa sürede görüşmek üzere..
Afiyet oldumu...?
Afiyet oldumu...?
Bu arada ayrılmadan önce Erzurum ve çevresini gezme imkanımız oldu. Muş' un meşhur kır lalelerini ve lalelerin arasında yakaladığım ufaklığı sizinle paylaşmak istedim..
Hiç kurabiye şenliği olurda ben kaçırırmıyım. Evdeki kurabiye canavarlarına her gün çeşit çeşit kurabiye yaparken bir tanede kendime yapıp etkinliğe katılayım istedim. Ev sahibimiz sevgili 
Malzemeler:
Yapılışı:
Malzemeler:
5-6 adet portakalın kabukları soyulur. 1 gece tuzlu suda bekletilir.(fırsat buldukça suyunu değiştiriniz) Tencereye soğuk su koyarak içine kabuklar atılır ve 5 dakika kaynatılır. Bu işlem bir kere daha tekrarlanır. Kabuklar isteğe göre dilimlenir. Kabuklar tencereye konulur ve aynı hizada su ilave edilir. 2 su bardağı şeker katılarak suyunu çekene kadar kaynatılır. Kaynamaya başladığı sırada 2-3 damla limon suyu ilave edilir. Ilıdıktan sonra toz şeker yada eritilmiş çikolata ile süslenir. Bir gün dışarıda bekletilip kurutulur.Cam kavanoza koyarak buzdolabında veya derin dondurucuda keklerinizde kullanılmak üzere saklayabilirsiniz. Tabiki şekerleme canavarlarından koruyabilirseniz.... 
Tarifi sevgili 
Ispanağın ne kadar yararlı olduğu hepimizce malum.. Sorun bu ıspanağı çocuklara yedirebilmek. Derken Sofra dergisi buna pratik bir çözüm bulmuş ve bende hemen denemeye karar verdim. Hiç ıspanak yemeyen kızım tadına bayıldı.(ıspanaklı olduğunu ona yedikten sonra söyledim) Yapılışını kolay, tadı güzel, besleyici ve çok yararlı..Haydi ne duruyorsunuz doğru mutfağa... Afiyet olsun..
YAPILIŞI:
Çaresizliğin en amansız olduğu yerdeyim şimdi ilk defa sevmenin tarif edilmez korkuları içindeyim. Uykusuz gecelerin yorgun sabahlarında seni düşünüyor ve korkularla yine sana doğru koşuyorum. Hep aynı soru düşümcemde: Ya seversem? O zaman neler olabileceğini düşünmek korkutuyor beni. İlk defa yenileceğimi anlıyorum. Karşımda kendinden emin gözlerin, dudakların, ellerin bunu söylüyor bana. Seni tanımadan önce geçen bütün yıllara lanet ediyorum. Önceleri hiç bilmediğim adını şimdi binlerce defa tekrarlıyor dudaklarım. Gün oluyor bir tablo seyredercesine mutlu heyacanlarla doluyorum karşında. Gün oluyor eski bir Yunan heykelinin ölümsüz güzelliğiyle büyülüyorsun beni. Gözlerin gözlerime takılınca güçsüzlüğüm aklıma geliyor...O zamanlar öylesine yıkılıyorum ki, bilemezsin....İnsan nasıl gökyüzüne baktığı zaman bu sonsuz evren içinde küçük ve çaresiz bir yaratık olduğunu anlarsa; güzelliğin de bana aynı şeyleri düşündürüyor. Gün oluyor mavilerde, gün oluyor kırmızılarda, gün oluyorkaralarda yaşıyorum seninle. Dudaklarından çıkan her kelime, suya bir taş atılmışcasına büyüyor içimde. Nereye gitsem kulaklarımda o yarı karanlık, çocuksu sesin. Sonra kendine has kokun; O kokuların en çıldırtıçısı, en kahredicisi... Ve gözlerin; Esmer bir akşam üstünün serin hüznünü getiren gözlerin...Görebildiğim, duyabildiğim herşey bana seni sevmeyi söylüyor. Uzaklaştıkça yaklaşıyorum sana. İşin en kötüsü, yaklaştıkça da uzaklaşmaktan korkuyorum. Belki hiçbir zaman sana seni sevdiğimi söyliyemeceğim. Ne sana, ne senden başkasına. Düşünki, çoğu zaman kendime bile söyleyemiyorum. Sanki söylediğim anda her şey bitecek ve bu emsalsiz büyü bozuluverecekmiş gibi geliyor. Bir insanın kendini aldatması ne güçtür bilirsin. Bu sevmek korkusunun altında aslında çok sevmek olduğunu biliyor, fakat anlatamıyorum. Galiba asıl korkumuz sevmek değildi....Onun arkasında gizlediğimiz sevilmemek korkusu.....Küçük küçük aldanmalarla kendimizi avutmağa çalışıyor, düştüğümüz çıkmazda bir teselli arıyoruz seninle. Belki de aynı korkular içindeyiz, birbirimizden haberimiz yok. Sevmek.... Seni alabildiğine sevmek.... Hiçbir şeyi umursamadan, bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek.....Tutmak ellerinden o derinlere inmek, gitmek oralara, o yerlere. Orada hep sen olmak, seniyaşamak ve olduğun yerde bile seninle sensiz olamamak... Sonra da sensiz edemediğimi, edemiyeceğimi söyleyememek sana. Sevenin sevdiğini bilmesi kadar; Sevilen de anlar sevildiğini. Sevgi her zaman belirli kelimelerle anlatılmaz. Çoğu defa bir bakış yeter de artar bile...Yer yüzünde hiç bir kuvvet seni sevme hakkımdan alıkoyamaz. Sevmek çoğu zaman var olmaktır. Ben şimdi varım ve seni sevme hakkımı kullanıyorum. Sen bile buna karşı koyamazsın. . Şimdi varsın, var olmaktan ötebir şeysin. Yokluğunu da varlığın gibi yudum yudum içeceğim.Seninle varım, seninle yok olacağım....
Hamur Malzemesi:
Meyveli Tart Üst Malzemesi:
Bundan yıllar yıllar önce bir gün eşimle beraber isimlerimizden nasıl anlamlı kelimeler oluşacağı hakkında yorumlar yaparken "ARMEDA" ismini keşfettik. Benim eşimin ve kızımın isimlerinin çok güzel bir birleşimi olmuştu.O zamanlar daha oğluşum dünyaya gelmemişdi. Eşim emekli olduktan sonra emekli maaşı ile veya piyangodan çıkacak para ile bir işyeri açarsak ismini ARMEDA koyalım diye espri yapmıştı, hiç piyango bileti almadığımız için.. Benimde çok hoşuma gitmişti bu isim..O zamanlar böyle bir sitemizin olacağı açıkcası hiç aklımın ucundan bile geçmemişti. Zaten yeni evli ve mutfak işlerinde acemi sayılırdım. İtiraf etmeliyim ki yeni doğan oğluma isim ararken bile bu uyuma dikkat etmeye çalıştık.. Yani ARMEDA'dan Arda doğdu desem yalan olmaz..
Yapılışı: Tüm malzemeler yoğurulup yumuşak bir hamur elde edilir. Hamurdan ceviz büyüklüğünde parçalar koparılıp yuvarlandıktan sonra yumurta akına batırılır. Üzerleri çok kızarmayacak şekilde pişirilir. Soğuduktan sonra reçele ve hindistan cevizine bulanır...İşte bu kadar..Afiyet olsun.. 
